De Hut was 50 jaar geleden onderdeel van de boerderij van de familie Van Hartskamp, die op Huisakkers 4 stond. Daar staat nu een nieuwe woning.
De huidige eigenaar (Roel) voor de hut in 1975.
Bor van Hartskamp (1870-1955) woonde in een boerderij bij de Wenumse watermolen. Hij kwam met zijn gezin in 1909 naar de boerderij op Huisakkers 4. Zoon Albert (1907-1971), nog geboren in Wenum, trouwde in 1932 met Anna Hendrika Johanna Proper uit Emst (1909-2000); in hetzelfde jaar nam hij de boerderij over. Samen kregen zij acht kinderen. Opa Bor woonde bij de familie in.
Het gezin had het niet ruim. Ze hadden zo’n zeven of acht koeien, wat varkens, kippen en een paard en ongeveer net zoveel hectare (‘bunder’) land. Dit land zie je als je vanuit de Hut naar buiten kijkt.
De boerderij was een laat 19de-eeuwse langhuisboerderij, waar gewoond en gewerkt werd. In de stal stonden de koeien. In het voorhuis waren een woonkeuken, een nette kamer (de mooie kamer) en wat kleine slaapkamers, waaronder een bedstede voor opa. Ook was er nog een vrijstaande schuur, die rond 1950 door zoon en timmerman Gerrit werd vernieuwd. Dit exemplaar staat er nog steeds (witte gebouw bij Huisakkers 4). Daarnaast waren er twee hooibergen met rieten kappen. Die stonden waar nu de tuin van De Hut ligt. De Hut zelf was het kippenhok. Als er veel hooi van het land kwam, werd een extra, tijdelijke hooimijt gemaakt. Met een paal, waaromheen het hooi in ‘garves’ werd gezet. Deze mijt stond ongeveer waar nu de lantaarnpaal staat.
Het was een gemengd bedrijf. De melk van de koeien ging naar de melkfabriek in Apeldoorn. Op het land werd graan (haver en rogge) verbouwd, dat door een rondtrekkende loonwerker met een dorsmachine werd gedorst en daarna naar de molenaar werd gebracht. Het meel ging vervolgens naar de bakker. Daarnaast werden bieten en knollen als voer voor het vee geteelt en natuurlijk werd al het voedsel voor het gezin zelf, zoals aardappelen en groenten, zelf verbouwd. Als er een koe of varken geslacht werd, was er vlees. Maar niet al het vlees was voor het gezin. Het meeste werd verkocht om de schulden te betalen, zoals aan de loonwerkers.
Om inkomsten te genereren verhuurde de familie 's zomers de mooie kamer. Als er gasten waren, moesten de kinderen in de koeienstal of in het kippenhok slapen. Door de 'bed and breakfast' was De Hut dus al heel vroeg niet alleen voor de kippen, maar ook slaapplaats voor de kinderen.
De hele familie in touw met een boom op het achtererf van De Hut (de huidige parkeerplaats).De boerderij is Huisakkers 5.
Albert van Hartskamp in de wei voor De Hut.
De voorzijde van de boerderij voor de brand van 1966.
Meer lezen over de geschiedenis van de hut
Geschreven door:Anneke van Norel
De Hut is in 1966 op initiatief van Jentje als zomerhuisje ontstaan.
Jentje en Hille woonden op een flat 2 hoog in Osdorp (Amsterdam) met twee kleine kinderen.
Ze kon daardoor moeilijk naar buiten, want er was geen lift.
Hille was machinist en was veel weg voor z’n werk. Jentje verlangde heel erg naar het buitenleven in Wiesel. Daarom vroeg ze aan onze ouders of het mogelijk was om het kippenhok dat leeg stond, in te richten als een zomerhuisje waar zij met de kinderen een paar weken kon logeren en waar de kinderen ongehinderd buiten konden spelen.
Onze ouders waren enthousiast en zagen wel wat in dit plan. Zo konden ze meteen van hun dochter en kleinkinderen genieten. Onze moeder toog aan het werk, had altijd wat bedden in voorraad en richtte het in met oude meubels. Een tafel, een paar stoelen, een buffetkastje en een butagastoestel. Klaar was het zomerhuisje. Het plafond werd voorzien van plastic, zodat het niet zoveel stof doorliet.
Vanaf die tijd waren Jentje en Hille, Aline en Erik veel in Wiesel te vinden. Jentje kon er naar hartelust wandelen met de kinderen en opa en oma Van Hartskamp genoten ook volop.
Van lieverlee breidde het meubilair zich uit. Er kwam een linnenkast en Gerrit installeerde een oud aanrecht. Later kwam er een koelkast. In de loop van de jaren zeventig werd het plastic vervangen door een houten plafond en er kwam een tussenwand, dat het woongedeelte van het slaapgedeelte scheidde. Voorheen was dat afgeschermd met gordijnen.
Ook de andere zussen maakten er in de volgende zomers gebruik van. Vooral toen iedereen nog kleine kinderen had en vakanties naar andere bestemmingen niet altijd mogelijk waren.
In de zomer van 1969 gingen Arend en ik met Martin, die in april geboren was, in de kinderwagenbak achter op de bagagedrager bij arend. Ik stond angsten uit dat hij zou vallen. Maar alles ging gelukkig goed. De reis duurde 2,5 uur van Wageningen naar de Hut.
Toen onze vader overleed kon Berend gebruik maken van de wei voor zijn schapen en een paard.
In 1981 heeft onze moeder de Hut vermaakt aan haar acht kinderen. De naam ‘de Hut’ is door Jentje bedacht.
In 1996 is de Hut door de gemeente Apeldoorn als zomerhuisje erkend.
Elk voorjaar werd er een familiedag gehouden, waarbij de Hut met bezemen werd gekeerd door de vrouwen en de mannen het snoeiwerk voor hun rekening namen. In het najaar werd de Hut opgeruimd en het water afgesloten, wat wel eens niet goed gebeurde, zodat de waterleiding sprong en er veel drooggemaakt moest worden.
De afgelopen 15 jaar werden de kozijnen, het dak, de vloer en het aanrecht vernieuwd.
Sinds de betonnen vloer is aangebracht is de muizenoverlast aanzienlijk verminderd. Tot grote opluchting van ons allemaal.
december 2014
Heksenfeest bij de hut eind jaren zeventig.
Het vervangen van het dak was een hele klus.
Zo zag de gele kamer er vroeger uit. Alleen de deur naar buiten is nog gebleven.
Voorjaar 2008. De hut krijgt een naambordje.
Gemaakt door Arie en gemonteerd door Gerrit.